Fotograferen doe ik al zolang ik leef. Aanvankelijk met celluloid camera's. Rolletjes met 24 of 36 opnames van 100 of 400 ASA, de foto's maken en dan naar de ontwikkelcentrale om te kijken of al je opnames waren gelukt. Of alle composities geslaagd zijn en dat het binnen het budget is gebleven. 
Ja dat waren nog eens spannende tijden en de camera's waren echte kunststukjes van fijne mechanische techniek met mechanische sluiters en op de eenvoudige camera's zaten nog flitsblokjes waarmee je 4x kon flitsen en dan was het gebeurd.

Mijn eerste kleinbeeldcamera was een Practica MTL3 met een uniek TTL lichtmetingsysteem. Through The Lens was het helemaal bij de oostduitse fabrikant en het scheelde de fotograaf een lichtmeter want in de zoeker zag je een wijzertje dat op en neer ging met de lichtsterkte van de opname. Deze camera werd opgevolgd door een Olympus OM101 powershot. Eigenlijk een tweede keuze want ik wilde eigenlijk een OM707. Maar deze was voor een studentje niet te betalen en deze OM101 wel. Kenmerkend aan deze camera was dat het wel een spiegelreflex was maar er was een vaste zoomlens in gebouwd die net als de huidige systeemcamera's naar buiten kwam. Later heb ik deze alsnog ingeruild op een tweedehands OM707 met verwisselbare lenzen. Deze camera heb ik nog steeds thuis.

Het fotograferen werd helemaal anders met de intrede van de digitale camera's. Mijn eerste was een Canon 450D. Wat een verschil met celluloid fotografie. JE maakt de foto en ziet direct het resultaat op een schermpje achterop de camera. En waarom 1 of 2 foto's maken wanneer er op je geheugenkaartje 300 passen. Dat was wennen en je maakte een hele berg foto om dan later op de computer uit te zoeken welke het beste was. Ook sport was nu leuk om te fotograferen want met de drive-functie kon je zo 10 foto's achter elkaar maken. Met de analoge camera's kon dat ook maar dan was je rolletje vol. Daarnaast wilde je snelle sluitertijden en dus ging je naar 400ASA film, maar dan werd de korrel ook groter waardoor er bij vergrotingen onscherpte ontstond. Bij de digitale ging het naar 1600ISO (de equivalent van de ASA) en de extra ruis en daarmee de mogelijke onscherpte viel eigenlijk best wel mee.
Sinds enkele jaren heb ik nu ook een Canon 750D met nog weer een betere beeldchip en meer mogelijkheden qua snelheid, ISO waarden en verbindingsmogelijkheden. De opties om te fotograferen nemen alleen maar toe en het plezier om er op uit te gaan en anders naar zaken te kijken ook.

Fotograferen is leuk en het verruimd je blik naar je directe omgeving. Soms denk je iets te zien maar is het een illusie. Een illusie die je misschien wel vast kunt leggen. De jacht naar dat beeld is al een feestje op zich. Het verhaal dat je met beelden wilt vast leggen. De prestatie en de inspanning van een sporter, de emotie bij kinderen die spelen het zijn allemaal prachtige momenten die vereeuwigd kunnen en moeten worden.

Zo door de jaren heen heb ik er heel wat gemaakt.